Akemashite omedetō! Oftewel gelukkig nieuwjaar!
Aan het begin van het nieuwe jaar wordt volgens traditie het nieuwjaarsschieten gehouden. Afgelopen zondag kwamen 26 deelnemers bijeen in Apeldoorn voor het feestelijke evenement. Zoals voorgaande jaren, mag iedereen die een kimono had deze aantrekken, ook degenen die normaal nog niet in kimono schieten.
Dit jaar luiden we het jaar in van de rat. De rat is de eerste in een nieuwe cyclus van twaalf dieren van de Chinese kalender. Een nieuw begin, zo ook voor de KRN.
Voorzitter Erik-senpai opende de dag met een terugblik op het vorige jaar. Met name het groeiende aantal nieuwe leden, en het nieuwe herfstseminar met Shigeyasu Kameo sensei waren positieve dingen om naar terug te kijken. Voor dit jaar zijn er ook dingen aangekondigd om naar uit te kijken. Voor het aankomende pinksterseminar is er een Europese sensei uitgenodigd, en voor het herfstseminar zijn er twee sensei uitgenodigd om het seminar te verzorgen. Dit jaar wordt het 40-jarige bestaan van de KRN gevierd in oktober, en in de zomer staat er een enteki-taikai gepland dat wellicht wel of niet internationaal zal zijn. Veel activiteit voor het bestuur en de feestcommissie dit jaar, maar aan de leden werd ook verzocht hun activiteiten en informatie met betrekking tot internationale seminars, ook zoveel mogelijk te delen met het bestuur zodat deze ook op de hoogte kon blijven.
Na allemaal welkom geheten te zijn, werd er een yawatashi sharei uitgevoerd met een fluitende pijl, met Jaap-sensei als ite.
Vervolgens werden er zoals gewoonlijk van junior naar senior graduaties sharei uitgevoerd en Cyriel mocht het spits afbijten op de makiwara. Jeroen had weer voor leuke afbeeldingen gezorgd voor op de mato en makiwara. Degenen die het dichtst bij het oog schoten op de afbeeldingen met een rat, of dichtst bij het midden van de andere mato, winnen geluk voor het nieuwe jaar, en mochten de matovel meenemen als aandenken.
Na een korte pauze werd iedereen in groepen gedeeld voor de volgende schietspelletjes. Te beginnen met het in twee groepen schieten op de kleine gouden mato. Na twee rondes waarbij ieder twee pijlen mocht schieten, en de mato een paar keer bíjna geraakt werd, zijn de gouden kleintjes toch weer een jaar bespaard gebleven.
Het volgende spel bestond uit het schieten op een specifieke helft van de mato voor punten voor je eigen team, of voor het andere team dus als je per ongeluk in het “verkeerde” helft schoot. Op een andere mato met gekleurde ringen kon er iets makkelijker punten bij elkaar geschoten worden voor eigen team. Deze punten werden allemaal per team opgeteld waarmee de volgorde bepaald zou worden waarop degenen die een cadeautje mee hadden genomen, een ander cadeautje van de tafel mocht pakken.
Ten slotte werd er nog even een klein borreltje gedaan met sake en wat zoutjes voordat we aan het allerlaatste spel begonnen. De ōmato met confettiballonnen stond al een tijdje klaar en mocht dan eindelijk als laatste beschoten worden. Met z’n vijfentwintigen (jawel) stonden we op de shai om vlak na elkaar een pijl af te schieten. De grootte van de mato droeg eraan bij dat het makkelijker te raken was en zo hebben we de dag met het rondspattende confetti, feestelijk afgesloten.
